لطمات استان از پدیده حاشیه نشینی!

گزارشهای منتشره نشان می دهد که علیرغم اقدامات صورت گرفته برای محرومیت زدائی از مناطق محروم حاشیه شهرهای بزرگ و نیز فراهم  شدن بعضی زمینه ها برای تشویق حاشیه نشینان برای بازگشت به موطن اصلی خود،  این پدیده کماکان یکی از پنج آسیب محوری کشور بوده و به دلیل پیامدهای ناخوشایندی که در حوزههای اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و امنیتی بوجود می آورد باید در اولویت رسیدگی های ویژه کشور قرار گیرد.  ‌
پدیده حاشیه نشینی و مهاجرت افراد مستاصل به حاشیه شهرها و اسکان در سکونتگاه های غیررسمی یکی از پدیده های بحران آفرین عصر جدید بوده که در تمام کشورها و از جمله در ایران در حال گسترش است و استان خوزستان که به لحاظ جمعیت رتبه دوم و به جهت مساحت رتبه اوّل حاشیه نشینی را در کشور دارد، سالها است که با عوارض آن دست بگریبان بوده و در حالیکه در سال 94 جمعیت حاشیه نشین استان 400 هزار نفر و در سال 98، 850 هزار نفر اعلام شده هم اکنون جمعیت حاشیه نشین استان تا 1 میلیون برآورد می شود که عمده این جمعیت درحاشیه کلانشهر اهواز سکونت دارند و از آنجا که طبق گزارشات سازمانهای مسئول بیش از نیمی از ناهنجاریها و جرائم شهرها به دلایل گوناگون اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در سکونتگاههای غیررسمی حاشیه شهرها رخ می دهد می توان دریافت که این پدیده چه عوارض و هزینه‌هائی به استان خوزستان تحمیل می کند.  ‌
اگر چه مهاجرت در یک چرخه سالم اقتصادی اجتماعی می‌تواند از علایم و عوامل رشد یک جامعه به حساب آید، امّا جابجائی‌های موقت در چرخه ناسالم اقتصادی، حاشیه نشینی غیر اصولی و سرازیر شدن بدون برنامه سیل جوانان جویای کار از روستا به شهرهای کوچک و از شهرهای کوچک به شهرهای بزرگ ناهنجاریهائی را بوجود می آورد که البته بخشی از آن به علت بروز مشکلات اقتصادی در روستاها یا خشکسالی و جنگ و مانند آن است، امّا بخش عمده ای از آن معلول مدیریتی ناکارآمد بوده که نتوانسته است از ثروتها و منابع عظیم ملّی، برای دستیابی به اقتصادی سالم و فراهم کردن زندگی آبرومندانه جهت هموطنان استفاده کند. سوء استفاده از موقعیتها، هدر دادن فرصتها و منابع ملّی برای جلب منفعت شخصی، توزیع ناعادلانه درآمدهای ملی و بی‌اعتنایی مسئولان به تنگناهای معیشتی مردم، عده‌ای از هموطنان را ناچار کرده تا برای تامین معاش و حفظ حیات خود و خانواده به ترک خانه و کاشانه، قطع روابط دیرینه‌ی اجتماعی و خانه به دوشی تن در دهند و بدیهی است که در غربت و استیصال و با فضای غیر دوستانه تحمیل شده بر روابط اجتماعی، ای بسا آداب و پرهیزکاریهای اجتماعی نادیده گرفته شده و افراد تامین معاش و خواسته های  خود را به قیمت  پایمال شدن عزّت نفس و تخریب امنیت جامعه دنبال کنند. مهاجرتهائی چنین بی‌برنامه و با امیدهای واهی، بر اساس آمارهای اشاره شده در بالا، هم به مناطق مهاجرپذیر و هم به نقاط مهاجر فرست آسیب فراوان وارد آورده که از اوّلین آسیبهای وارده بر مناطق مهاجرپذیر همانطور که ذکر شد ایجاد و توسعه ناامنی و وارد شدن لطمات فراوان بر سلامت روانی جامعه است که آسیبهای بیشمار مادی و معنوی دیگری نیز بدنبال دارد.  ‌
موسوی زاده
1400/10/12

برچسب ها : حاشیه نشینی مهاجرت استان خوزستان