ضرورت مراقبت در حفظ سلامت مردان!

                                                
 
اگرچه براساس پیشنهاد سازمان ملل هفته آخر خرداد بنام روز جهانی سلامت مردان نامگذاری شده لیکن در ایران نیز همانند بسیاری از کشورها و بمنظور تأکید بیشتر بر اهمیت موضوع، روز وهفته ملّی نیز به این امر اختصاص یافته است همچنانکه به پیشنهاد شبکهِ ۴ سیمای جمهوری اسلامی ایران، از سال ۱۳۸۵ هفتهِ اوّل اسفند ماه به نام هفتهِ ملّی سلامت مردان و اولین پنجشنبهِ این ماه به نام روز ملّی سلامت مردان نامگذاری شده تا با توجه به نقش مؤثّر مردان در رفاه خانواده و تأمین نیروی کار جامعه و نیز کم توجّهی معمول آنان به سلامت خود، حساسیت جامعه نسبت به این موضوع برانگیخته شود و در حدامکان مداخلات تشخیصی و درمانی نیز در این مورد صورت گیرد.
 مردان به دلیل نوع مشاغل و مسئولیتهای خانوادگی و اجتماعی، معمولاً بیش از زنان در معرض مخاطرات محیطی و شغلی قرار دارند و ضمن آنکه مقاومت مردان در برابر بیماریها کمتر از زنان است، کتمان بیماری و بی اعتنائی به سلامتی در مردان نیز بیشتر از زنان است و لذا غالباً مردان زمانی به فکر رسیدگی به سلامت خود و مقابله با بیماری برمی آیند که یافرصت درمان از دست رفته و یا بازگرداندن سلامی به دشواری صورت می گیرد. آمار ها نشان می دهد که آسیبهای ناشی از حوادث مردان ایرانی را ۵ بار بیشتر از زنان تهدید می کند و مردان به جهت نوع وظایفی که به عهده دارند بیشتر در معرض عوامل بیماری زای محیطی همچون سروصدا، ارتعاشات، گرما، اشعه و نور، موادشیمیائی، گردوغبار، فشارهای روحی، نامناسب بودن ابزارکار و مانند آن قرار دارند و این در حالی است که به علّت مشغلهِ زیاد و احساس غرور و عدم آگاهی به عواقب مسأله معمولاً مردان کمتر و دیرتر به اظهار درد پرداخته و گویا مراجعه به پزشک را دون شأن خود می دانند.
حفظ سلامتی در مردان علاوه بر آنکه سبب حفظ نیروی مهم مولد در جامعه می شود، بر کیفیت زندگی خانواده ها نیز تأثیرگذار است. متخصصین سلامت و پزشکان به خاطر مسئولیت های فراوان مردان در قبال خود و خانواده، آن ها را به تلاش جهت حفظ سلامتی شان در تمامی مراحل و سنین تشویق می کنند، و این موضوع در میانسالی به ویژه در زمینه پیشگیری، شناخت سریع و معالجه بیماری های مزمن از اهمیت خاصی برخوردار می شود چرا که فعال باقی ماندن مردان از نظر جسمانی در سی ساله دوم زندگی موجب بالا رفتن کیفیت زندگی آن ها خواهد شد.
همچنانکه کاملاً مشهود است؛ مردان به سلامت جسم و روح خود چندان توجهی نمی کنند چرا که فکر می کنند اگر نقش اجتماعی آنها زنده و پویا است پس از سلامت کامل برخوردارند و لذا کمتر از زنان به پزشک مراجعه می کنند و اغلب مراجعات آنان به پزشک نیز به علت بیماری های جدی است. در حالیکه لازم است، حتی با وجود احساس سلامت، برنامه ای منظم برای معاینات پزشکی و مراجعات بهداشتی داشته باشند و برای حفظ کیفیت زندگی و استمرار نقش سازنده خود در اجتماع در حفظ سلامت خود کوشا باشند. بدیهی است که کارفرمایان و نظام حکومتی نیز جهت حفظ سلامت مردان باید برنامه ریزی داشته باشند و به جبران کم توجهیهای مردان در این امر، برای پایش و حفظ  سلامت و نشاط نیروی کار جامعه به توسعه فرهنگ خودمراقبتی در مردان همّت گمارند.
موسوی زاده
 
 
 

برچسب ها : سلامت مردان کیفیت زندگی خانواده ها بهداشت و سلامت