دولت موقّت؛ وصلهِ ناچسب انقلاب اسلامی ایران!

امروز پنجمین روز از دهه فجر انقلاب اسلامی و 16 بهمن ماه است که خاطره شیرین معرفی اوّلین رئیس دولت نظام اسلامی را بیاد می آورد، خاطرهِ شیرینی که با تجربه خسارتبار دولت غیر انقلابی مهندس بازرگان با تلخیِ تمام همراه گردید و موجب شد تا نه تنها بهترین فرصتها برای تحوّل عمیق و سریع در ساختار حکومتی از دست برود بلکه آسیبهای مزمنی در این ساختار ریشه دار شود که نظام اسلامی هیچگاه از آنها رهائی نیافت.
با ورود پیروزمندانه معمار کبیر انقلاب اسلامی به وطن در 12 بهمن 57، نهضت اسلامی ملّت ایران، شتاب بیشتری به خود گرفت و تنها 4 روز پس از آن، مهندس مهدی بازرگان، منتخب شورای انقلاب، به عنوان نخست‌وزیر دولت موقت معرفی گردید. صدور حکم نخست وزیری دولت انقلاب در شرایطی که دولت طاغوت مستقر و از پشتیبانی همه جانبه ابرقدرتهای شرق و غرب برخوردار و در عوض بنظر می رسید انقلابیون از داشتن امکانات حکومتی محروم اند ، بسیار شگفت انگیز می نمود ، امّا رهبر کبیر انقلاب که براساس حضور و بیعت عمومی مردم شرعاً خود را مجاز و مکلّف و قادر به دخالت در اداره امور کشور می دیدند، با صدور این حکم به مشروعیت ساختارهای باقیمانده از نظام شاهنشاهی پایان داده و مردم را به پشتیبانی از این اقدام فراخواندند.در متن حکم نخست وزیری بازرگان چنین آمده بود که:"بنا به پیشنهاد شورای انقلاب ، برحسب حقّ شرعی و قانونی ناشی از آراء اکثریت قاظع قریب به اتفاق ملّت ایران که طی اجتماعات عظیم و تظاهرات وسیع و متعدّد در سراسر کشور نسبت به رهبری جنبش ابراز شده است ، جنابعالی را بدون در نظر گرفتن روابط حزبی و بستگی به گروهی خاص، مأمور تشکیل دولت موقّت می نمایم."، در این حکم، مأموریت دولت موقت نیز چنین تعیین شده بود: 1- انجام همه‌پرسی تغییر نظام 2- تشکیل مجلسی برای تصویب قانون اساسی 3- برگزاری انتخابات مجلس شورا طبق قانون اساسی 4- انتخاب هیئت وزیران بدون در نظر گرفتن روابط حزبی.
اگرچه مهندس بازرگان در همان جلسه معرفی در 16 بهمن ترس خود را از تهدیدات بختیار در مورد سرنگونی دولت موقت نشان داد و با آرزوی عملی شدن چنین تهدیدی که منجر به رهائی اجباری او از این مسئولیت سنگین خواهد شد ماهیت غیرانقلابی و عدم آمادگی خود برای تحمّل سختی در راه انقلاب را بخوبی نشان داد، لیکن مردم بنا به توصیه رهبر انقلاب با برپایی راهپیمائی‌های گسترده در سراسر کشور فرمان صادره را تایید کردند و ضمن اعلام پشتیبانی خود از نخست‌وزیر منتخب شورای انقلاب، برکناری دولت بختیار، فروپاشی  کامل رژیم شاه و استقرار حکومت اسلامی را با شدت بیشتری خواستار شدند که در کمتر از یک هفته، با پیروزی انقلاب اسلامی در 22 بهمن‌ماه همان‌سال، به خواسته‌های خود رسیدند.
امّا شیرینی خاطره تعیین اوّلین نخست‌وزیر نظام اسلامی، چندان دوام نیافت و عملکرد مهندس بازرگان و همفکرانش در دولت موقت ، که برخلاف فرمان صادره غالباً از حزب نهضت آزادی انتخاب شده و از دلباختگان غرب بحساب می آمدند، نشان داد که این اشخاص هیچ نسبتی با انقلاب اسلامی ندارند و حضورشان در رأس قدرت، برای انقلاب و اسلام خسارت بار است و این تجربه اگرچه در نجات انقلاب از چنگ لیبرالها مفید بود لیکن آثار سوء حضور این تفکر در رآس قدرت هنوز هم مشهود است.
موسوی زاده


 

برچسب ها : دولت انقلاب اسلامی ایران مجلس